Wachtend op de duinopgang van het Tjettepad tuur ik richting Hollum. De strandopgang wordt steeds drukker. Jong en oud loopt richting het strand om te kijken naar de demonstratie van de Paardenreddingsboot op het strand. Ja! Ik hoor ze… het geluid herken ik inmiddels uit duizenden. Het indringende geluid van de wielen van het onderstel waarop de Abraham Fock ligt. In de verte zie ik ze aankomen. Tien paarden weten exact wat er van ze verwacht wordt en trekken de reddingboot met donderend geweld de strandopgang op richting de branding van de zee.
Even daarvoor zijn ze in het bijzijn van veel toeschouwers vertrokken vanuit het boothuis dat naast het maritiem centrum ‘Abraham Fock’ ligt in Hollum. Zuidwest van Hollum aan het einde van het Tjettepad op het strand, staan we te genieten van het spectaculaire schouwspel. De samenwerking tussen mens en dier en de kracht van het water maakt, dat het hoewel ik de demonstratie al heel vaak heb bekeken, toch heel bijzonder blijft.
Wat is er veel veranderd als je je bedenkt dat wanneer er nu een alarmering komt om hulp te verlenen op zee, de reddingsboot Anna Margaretha met hoge snelheid de aanlegsteiger in de Ballummerbocht verlaat. Vroeger ging het er heel anders aan toe. De demonstratie is niet alleen prachtig om te bekijken maar ook een die je doet realiseren dat de tijd, een belangrijke stap voorwaarts heeft gezet. Het biedt door de automatisering en ontwikkelingen veel meer kansen voor drenkelingen en de schepen die in nood verkeren. Het verlenen van bijstand op zee kent een lange geschiedenis. Op 14 augustus 1979 ging het voor de kust van Ameland gruwelijk mis en verdronken acht paarden bij een reddingspoging. Elk jaar wordt op 14 augustus een krans gelegd op het paardengraf in de duinen om de stoere paarden te herdenken.
Alvast een kijkje nemen in het fotoalbum van een aantal demo’s van de Paardenreddingboot? Dat kan: https://wadaandewand.nl/paardenreddingboot-ameland/